təqdirəlayiq — sif. Təqdir edilə bilən; bəyənilməli, yaxşı. Təqdirəlayiq təşəbbüs. Təqdirəlayiq hərəkət … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təqdirən — ə. qədir qiymətini bilərək, təqdir edərək … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təqdir — ə. 1) alın yazısı, qəza qədər; 2) qiymət qoyma, qiymətini müəyyən etmə; qiymətləndirmə; 3) bəyənmə; 4) birisinin hünər və bacarığını etiraf etmə; 5) miqdarını müəyyənləşdirmə; 6) fərz, ehtimal. Təqdiri qəza’ alın yazısı, tale … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təhsin — is. <ər.> Bir işi və ya şeyi bəyənib tərifləmə, alqışlama; təqdir, tərif. Malikin sözlərini <kəndlilər> diqqətlə təhsin səsləri ilə dinləyirdilər. M. İ.. <Buğac> atasının təhsin və təqdirini qazanacaqdı. . . M. Rz.. Təhsin etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məkarim — ə. «məkrəmət» c. 1) nəcib əməllər, yaxşı işlər; 2) t. tərifəlayiq xidmət, təqdir olunmalı iş; ləyaqət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abad — sif. <fars.> 1. Müntəzəm və çoxlu tikintisi, yaşayış üçün hər cür şəraiti olan; şen. Abad şəhər. Abad kənd. – Söylədiyimiz dövrdə İçərişəhər abad deyildi. H. S.. Abad, gözəl şəhərimiz sülhün böyük dastanıdır. N. R.. // Ümumiyyətlə, yaxşı,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
arıçı — is. Arı saxlayan, arıçılıqla məşğul olan adam. Qəhrəman arıçının əməyini təqdir edir, balaca Sabirə arıların yaşayış qaydalarından nağıl edirdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəyəndirmək — icb. 1. Birinə bir şeyi, yaxud bir çox şeyləri göstərərək aralarından birini seçdirməyə, qəbul etdirməyə çalışmaq. Ona hər şeyi bəyəndirmək çox çətindir. 2. Xoşuna gəlməsinə, bəyənməsinə çalışmaq, məziyyətlərini qəbul və təqdir etdirmək. . . Hər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəyənmək — f. 1. Zövqünə, ruhuna, təbiətinə uyğun gəldiyi üçün bir şeyi xoşlamaq; yaxşı bilib qəbul etmək, təqdir etmək; ürəyinə yatmaq. Bu parçanın rəngini bəyənmədim. Onun əsərini çox bəyəndilər. – <Molla Qasım> . . . Güllücə kəndini bəyənib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəs — əvəz. <fars.> Şəxs, adam, kimsə. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm. M. V. V.. O kəsləri deyib gəlmişəm ki, mənim söhbətimi xoşlayıb, bəzi bəhanələr ilə məndən qaçıb gedirlər. . C.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
